استفاده از مدل ارزش گذاری سود باقیمانده به عنوان معیاری برای انتخاب پرتفوی

بر اساس تئوری های نوین مالی، عواملی که باید برای انتخاب یک پرتفوی مناسب مد نظر قرار گیرند از اهمیت به سزایی برخوردارند. در مرحله اول این پژوهش از الگوی سود باقیمانده به عنوان معیاری برای ارزش گذاری سهام شرکت ها استفاده شده است. در فرایند ارزش گذاری، شرکت ها به دو گروه تقسیم می شوند؛ گروهی که ارزش آن ها بیشتر از قیمت بازارشان است و گروهی که ارزش شان کمتر از قیمت بازارشان است. این پژوهش در مرحله دوم و با تشکیل پرتفوی از سهام هر یک از گروه ها به دنبال بررسی این مسئله است که عملکرد پرتفوی متشکل از سهام کدام یک از این دو گروه عملکرد بهتری دارد. بدین منظور بعد از مطالعه ۹۲ شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله سال های ۸۸- ۸۳ و ارزش گذاری آن ها به روش سود باقیمانده، شرکت ها به دو گروه تقسیم بندی شده اند. از طریق تشکیل تعداد ۱۵۰۰ پرتفوی از هر گروه و تشکیل مرز کارا از این پرتفوها، معناداری اختلاف بین بازده پرتفوهای این دو گروه در سطوح ریسک مختلف مورد آزمون قرار گرفته است. بر اساس یافته اصلی پژوهش، شرکت هایی که ارزش آن ها کمتر از قیمت بازارشان به دست می آید، لزوما شرکت های کم بازدهی نیستند و می توان از آن ها پرتفویی مناسب ساخت. هم چنین از الگوی ارزش گذاری سود باقیمانده به شرطی می توان به عنوان معیاری برای انتخاب پرتفوی استفاده کرد که سطح ریسکی که سرمایه گذار حاضر است تحمل کند، معین باشد.

Keywords:

ارزش گذاری , روش سود باقی مانده , بهینه سازی پرتفوی , مرز کارا