بررسی تاثیر بازی درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر کاهش علائم لجبازی - نافرمانی کودکان۶ ساله شهرستان تربت حیدریه در سال تحصیلی ۱۳۹۹ -۱۴۰۰

صورت برطرف نشدن آن؛ هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی به روش گروهی بر علائم اختلال لجبازی - نافرمانی کودکان بود. مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای و از نوع نیمه تجربی بود. در این پژوهش با روش نمونه گیری خوشه ای ۲۰ نفر انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری شامل سیاه ه رفتاری کودک (CBCL)، ماتریس های پیشرونده ریون کودک، فرم گزارش معلم (TRF) ویک مصاحبه بالینی با والدین بود. آزمودنی ها طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای که در دو ماه برگزار شد، در معرض مداخلات بازی درمانی قرار گرفتند. آزمودنی ها در سه مرحله پیش از آغاز مداخله، پس از اتمام مداخله و با فاصله دو ماه از اتمام جلسات به عنوان پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-۲۳ و روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که علائم اختلال لجبازی - نافرمانی و به گزارش معلم در گروه آزمون بازی درمانی گروهی در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس آزمون کاهش معنی داری داشت .(P<۰/۰۰۴) و به گزارش والدی در گروه آزمون بازی درمانی گروهی در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس آزمون کاهش معنی داری داشت .(P<۰/۰۰۴) نتیجه گیری: این یافته ها اثربخشی بازی درمانی گروهی را برای کاهش علائم کودکان دارای اختلال لجبازی - نافرمانی نشان می دهد و بر این اساس استفاده از این روش درمانی در مورد این کودکان به درمانگران توصیه می شود..

Keywords:

کودک , بازی درمانی گروهی , اختلال لجبازی , اختلال نافرمانی.