تکدی در آموزه های عرفانی وفقه
Publish place: Islamic Misticism، Vol: 15، Issue: 60
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 103
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-15-60_010
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
Abstract:
تکدی به معنی گدایی کردن، امروزه به عنوان یک منبع پردرآمد، مورد توجه جامعه قرار گرفته است. شناخت احکام تکلیفی شرعی تکدی در فقه اسلامی و گونه های نامشروع آن، سوال بسیاری از کسانی است که دارای احساسات دینی هستند. شیوه های بکارگیری در متون ادبی و رفتار اجتماعی آن، قابل توجه و تامل است. نگارنگان در نوشتار حاضر با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، برآنند که این مساله را در فقه و شریعت با رویکرد عرفانی تحلیل و توجیه نمایند. یافته ها حاکی از این است که چنان که این موضوع با نظرگاه شریعت و عرفان بررسی شود، رویکردهای مثبت و منفی آن، بیشتر نمایان می سازد و گاه در متون عرفانی، بسیار زیبا و مثبت جلوه گر شده و گاهی نوعی آداب معمول این گروه اجتماعی قرارگرفته است. اما در باب احکام تکلیفی، گدایی شامل چهار حکم مباح، مکروه، حرام و واجب است و گونه های نامشروع آن مانند: گدایی به وسیله به کارگیری الفاظ «خداپسندانه»، قرائت قرآن به قصدگدایی، متکدی در ایام مقدس، در میان عبادت کنندگان، تکدی به قصد ثروت اندوزی و متکدیان که توانایی کار دارند، با استناد به آیات قرآن، روایات اسلامی را بررسی نموده است.
Keywords:
Authors
سید محمد صدری
دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه پیام نور، سازمان مرکزی
حیدر امیرپور
استادیار گروه آموزشی فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه پیام نور، ایران.
حسن علی پور
دانشجوی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه پیام نور تهران جنوب، ایران.