اثرات آنتی اکسیدانی عصاره آبی دارچین در بافت پانکراس رت های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

دیابت شایع ترین بیماری متابولیک در کل دنیاست. عوارض دیابت با استرس اکسیداتیو القا شده به وسیله تولید رادیکال های آزاد ارتباط دارد. بدن از طریق مکانیسم های دفاع آنتی اکسیدانی به مبارزه با آن برمی خیزد. در مطالعه حاضر اثر عصاره آبی دارچین بر اثر آنتی اکسیدانی این عصاره بر بافت پانکراس مورد آزمایش قرار گرفت. در این بررسی از ۲۱ موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده گردید. حیوانات به سه گروه هفت تایی سالم، شاهد دیابتی و دیابتی تیمار شده با عصاره تقسیم شدند. در این تحقیق ۱۴ موش رت نر بالغ در محدوده وزنی ۳۰±۲۰۰ با تزریق داخل صفاقی ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین (۵۰ میلی گرم برکیلوگرم) دیابتی شدند. بعد از مدت زمان ۲۱ روز تیمار توسط عصاره با دوز ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم میزان مالون دی آلدئید (MDA)،FRAP (Ferric Reducing Ability of Plasma ) و کاتالاز بافت پانکراس سه گروه اندازه گیری گردید. آزمون آماری واریانس یک طرفه ANOVA و از آزمون توکی برای مقایسه بین گروه های مورد مطالعه استفاده شد. سطح معنی دار در کارهای آماری (۰/۰۵>P) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمار با عصاره آبی دارچین باعث افزایش FRAP و کاهش  MDA در رت های دیابتی  نر می شود، اما در این بررسی تغییراتی در میزان فعالیت کاتالاز مشاهده نشد. مطالعه حاضر بعضی از ویژگی بارز آنتی اکسیدانی دارچین را تائید می نماید و استفاده مناسب از آن را بی ضرر می پندارد. هر چند در مورد دیگر خواص عصاره دارچین به مطالعات بیش تری نیاز است.

Keywords:

دارچین , کاتالاز , رت نر , دیابت , آنتی اکسیدانت