تاثیر سطوح مختلف کائولن موجود در جیره غذایی بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بچه ماهی سفید (rutilus frisii kutum kamenskii، ۱۹۰۱) دریای خزر

 برخی از مکمل های غذایی مانند کائولین در جانداران سبب تسریع در رشد و بقا آن ها می گردد، لذا این ماده روی ماهی سفید مورد آزمایش قرار گرفت. بچه ماهیان با میانگین وزنی (۰/۰۶۲ ± ۰/۷ گرم) به تعداد ۶۰۰ قطعه به طور کاملا تصادفی بین ۱۵ عدد مخزن فایبر گلاس ۵۰۰ لیتری توزیع شدند. پنج جیره حاوی سطوح مختلف کائولین شامل ۰/۵، ۱، ۱/۵، ۲ و ۲/۵ درصد با پروتئین ثابت ۳۵ درصد در ۳ تکرار برای هر یک از تیمارها در نظر گرفته شد. با افزایش مکمل کائولین به میزان ۲ درصد عوامل رشد و تغذیه ای بهبود یافتند و با سایر تیمارها اختلاف معنی داری را نشان دادند (۰/۰۵ >p). تیمارهای ۱ و۵ با دریافت حداقل و حداکثر کائولین (۰/۵ و ۲/۵ درصد) عدم بهبود را در شاخص های رشد و تغذیه ای نشان دادند (۰/۰۵ >p). ترکیبات شیمیایی لاشه در سطوح مختلف کائولین، اختلاف معنی دار قابل محسوس را نشان ندادند؛ اگرچه با افزایش کائولین به میزان ۲، ۵/۲ درصد، میزان خاکستر کل (مواد معدنی) نیز افزایش یافتند و با سایر تیمارها دارای اختلاف معنی داری بودند (۰/۰۵>p).

Keywords:

کائولین , ماهی سفید , رشد , بیوشیمایی