بررسی الگوهای شبکه معابر پیاده شهری و امکان سنجی توسعه آن ها در بخش مرکزی شهر تبریز

با وجود پیشرفت­های فنی و تکنولوژیکی شگرف در عرصه حمل و نقل و ترافیک، پیاده­روی هم­چنان اصلی­ترین و مهم­ترین الگوی حرکتی مجتمع­های زیستی محسوب می­شود؛ تاجائی که امروزه، برای توسعه آن، مدل­ها و الگوهای مختلفی چون جداسازی ترافیک، فضاهای محصور پیاده، منطقه یا خیابان مخصوص پیاده، خیابان پیاده محور، مرکز تجاری پیاده، خیابان خرید، معماری ترافیکی، آرام­سازی ترافیک، سبز راه و فراگذرها ارائه شده است. در بخش قدیمی شهر تبریز، میزان تحقق­پذیری هریک از الگوها و مدل­ها، با به­کارگیری معیارها و ضوابط طراحی شهری چون پیوستگی، کوتاهی، زیبائی، امنیتی، راحتی، دسترسی، اجرائی، بهره­وری، محیطی، اقتصادی، و مشارکت مردمی به­وسیله ۲۰ نفر از کارشناسان امور شهری ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که از بین الگوهای مطروحه، مدل­های خیابان پیاده محور، خیابان خرید پیاده، آرام­سازی ترافیک سواره و خیابان پیاده و مسیرهای پیاده سنتی، حائز بیش­ترین موقعیت برای توسعه در بخش مرکزی شهر تبریز می­باشند.        

Keywords:

الگوی پیاده , شبکه معابر , امکان سنجی , بخش مرکزی شهر