مقایسه خودتاب آوری، انعطاف پذیری شناختی و کفایت اجتماعی در دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان و عادی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه خودتاب آوری، انعطاف پذیری شناختی و کفایت اجتماعی در دانش آموزانمبتلا به اضطراب امتحان و عادی بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، علی و مقایسه ایبود. جامعه آماری در این پژوهش شامل دو گروه از دانش آموزان مقطع متوسطه عادی و مبتلا به اضطرابامتحان بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در دوره متوسطه شهر بهبهان مشغول تحصیل بودند. در این پژوهش، در مجموع ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه (دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان: ۵۰ نفر و دانشآموزان عادی: ۵۰ نفر) به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی و در دسترس انتخاب شد. جهت جمع آوری داده هااز پرسشنامه اضطراب امتحان ساراسون (۱۹۵۷)، پرسشنامه تابآوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)،پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی (CFI) دنای و ونادر وال (۲۰۱۰) و مدل چهار بعدی کفایت اجتماعی فلنر و همکاران (۱۹۹۰) استفاده شده است. روایی سازه پرسشنامه تایید شد و پایایی به روش آلفای کرونباخو پایایی مرکب محاسبه و از نظر آماری مورد تایید است. داده های به دست آمده از طریق نرم افزار SPSSنسخه ۲۴ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان دادند که خودتاب آوری، انعطاف پذیریشناختی و کفایت اجتماعی در دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان و عادی از تفاوت معناداری برخوردار است.

Keywords:

خودتاب آوری , انعطاف پذیری شناختی , کفایت اجتماعی , دانش آموزان , اضطراب امتحان