رابطه سرمایه اجتماعی و فرهنگی با اخلاق حرفه ای در بین کارکنان فرماندهی انتظامی شهر کرمانشاه

زمینه و هدف: یکی از راهبردهای اساسی نیروی انتظامی برای توسعه نظم و امنیت در کشور، ارتقاء اخلاق حرفه ای در سازمان است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و فرهنگی با اخلاق حرفه ای در بین کارکنان یگان های اجرایی (صف) فرماندهی انتظامی شهر کرمانشاه است. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل همه افسران و درجه داران صف فرماندهی انتظامی شهر کرمانشاه هستند که از بین آنها با استفاده از رابطه کوکران، ۳۵۱ نفر به عنوان حجم نمونه به روش تصادفی طبقه‎ای از نوع متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه بود و با استفاده از روش رگرسیون، داده های به دست آمده، تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بعد ساختاری سرمایه اجتماعی ۷۳ درصد، بعد ارتباطی سرمایه اجتماعی ۹۲ درصد و بعد شناختی سرمایه اجتماعی ۹۳ درصد تغییرات اخلاق حرفه ای را پیش بینی می کنند. همچنین سرمایه فرهنگی تجسم یافته ۹۴ درصد، سرمایه فرهنگی عینی ۹۶ درصد و سرمایه فرهنگی نهادی ۸۹ درصد از واریانس اخلاق حرفه ای را توضیح می دهند. نتایج: از مجموع ۶ متغیری که در الگو وارد شدند، ۸۹ درصد تغییرات اخلاق حرفه ای در نمونه مورد بررسی پیش بینی شد. بنابراین نتیجه می گیریم که افزایش میزان سرمایه اجتماعی و فرهنگی این امکان را برای کارکنان فراهم می آورد که با اصول و معیارهای اخلاق حرفه ای در سازمان عمل کنند.

Keywords:

اخلاق حرفه ای , سرمایه اجتماعی , سرمایه فرهنگی , کارکنان صف , فرماندهی انتظامی کرمانشاه