بررسی رابطه میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با بهزیستی روان شناختی با نقش میانجیگری نارضایتی بدن

ارتقاء بهزیستی روان شناختی افراد جامعه، از اهداف مهم هر کشور است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با بهزی ستی روان شناختی با میانجیگری نار ضایتی بدنی در آموز شکده دخترانه سما ا صفهان(خورا سگان) انجام شد. جامعه پژوهش حا ضر دان شجویان دختر آموزشکده سما در مقطع کاردانی و کار شنا سی در ر شته های معماری، کامپیوتر، حسابداری، تربیت بدنی و طراحی دوخت به تعداد ۷۱۲ نفر در نیمسال دوم ۹۸-۹۹ بودند، به این منظور تعداد ۲۵۶ دانشجو با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های بهزیستی روان شناختی ریف، میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و پرسشنامه روابط چند بعدی بدن-خود ا ستفاده شد. داده ها از طریق الگو سازی معادلات ساختاری (SEM) تحلیل شدند. یافته ها بیانگر این مطلب بودند که رابطه بین نارضایتی بدن و بهزیستی روان شناختی منفی و معنی دار است. رابطه بین استفاده از شبکه های مجازی با بهزیستی روان شناختی به طور مستقیم معنادار نبود اما رابطه بین استفاده از شبکه های مجازی و بهزیستی روان شناختی از طریق متغیرهای میانجی نارضایتی بدن معنادار بود. به طور کلی نتایج پژوهش حاکی از آن است که نارضایتی بدن نقش میانجی گری را در رابطه بین استفاده از شبکه های مجازی و بهزیستی روان شناختی ایفا می نماید.

Keywords:

بهزیستی روان شناختی , شبکه های اجتماعی مجازی , تصویر بدنی