تبلور جرم شناسی بالینی کودکان و نوجوانان بزهکار در حقوق کیفری

اطفال آینده سازان جامعه می باشند که در جامعه بسیار حائز اهمیت هستند به همین منظور باید تحقیقات و مطالعات جرم شناسی بالینی که شاخه ای از علوم جنایی اجتماعی در قبال اطفال و نوجوانان بزهکارمی باشد، مورد بررسی قرارگیرد. سیاست گذاران جنایی در جهت بازپروری کودکان و نوجوانان بزهکار در مراحل مختلف فرآیندهای کیفری از ابزارهای اصلاحی- درمانی و بالاخص پرونده شخصیت که آموزه های جرمشناسی بالینی راوارد گستره آیین دادرسی کیفری کودکان کرده و نمونهای از اسباب تعامل این دو شاخه به شمار میرود، بهره می گیرند. نقد، بررسی و اشاره به خلاهای جدی موجود در بزهکاری کودک و نوجوان از منظر جرم شناسی بالینی و لزوم اتخاذ سیاست های جنایی تقنینی و رویه ق ضایی ایران از جمله اهداف مهم این تحقیق است و به دنبال حل این م سئله می باشیم که چگونه بابهره گیری از روش های جرم شناسی بالینی می توان از تکرار بزهکاری کودک و نوجوان پیشگیری کرد؟ باتوجه به یافته های تحقیق، بایستی بابهره گیری از سیاستهای تقنینی موجود در برخورد باکودکان و نوجوانان بزهکار بر اساس متغیر سن، بارویکردی افتراقی، حمایتی و علت شناسانه به حل معضل بزهکاری آنان همت گمارد. بی طرفی مقام رسیدگی کننده دادگاه اطفال و نوجوانان زمانی محقق می گردد که مرحله مقدماتی از رسیدگی در دادگاه اطفال و نوجوانان تفکیک گردد و همچنین وضعیت فردی و محیطی مجرمان از طریق پرونده شخصیت بزهکاران تبیین می شود تاباتشخیص مشکل آنان، تدابیر بالینی مناسب برای بازپروری بزهکاران اتخاذ گردد.

Keywords:

جرم شناسی بالینی , اطفال و نوجوانان , بزهکار , پیشگیری , پرونده شخصیت.