بررسی اهمیت و گسترش فضای سبز درکنترل و کاهش آلودگی هوای شهری با تاکید بر نقش شهرداریها

هرچند که فضای سبز در ایران قدمت چندین هزار ساله دارد ولی وضعیت فضای سبزشهری ایران در حد مطلوب نبوده که مهمترین دلیل آن را می توان به خاطر عدم مدیریت فضای سبز شهری ذکر کرد. با مدیریت فضای سبز شهری می توان هر شهری را با توجه به ظرفیت و پتانسیل موجود فضای سبز متناسب با محیط فراهم کرد که سالهای سال اثرات مطلوب خود را به شهر ارزانی دارد. شواهد نشان میدهد که در فضاهای سایه دار، دمای هوا در زمان اوج گرما در طول روز بین ۱۱ تا ۲۵ درجه سانتیگراد خنکتر از محیطهای بدون سایه است. تبخیر و تعرق به تنهایی یا در کنار سایه میتواند دمای هوای تابستان را بین یک تا پنج درجه سانتیگراد کاهش دهد که همین امر منجر به کاهش اثرات جزایر گرمایی میشود. کی از مهمترین مسائل زیست محیطی در ایران مشکل آلودگی هوا است. فضای سبز به عنوان یکی از ارکان های مهم در برنامه ریزی ومدیریت شهری، اثرات قابل توجهی در کنترل و بهبود هوای شهرها دارا می باشد. لذا فضای سبز با کاهش دما و افزایش رطوبت و درنهایت کاهش پدیده ی جزیره ی حرارتی و همچنین کاهش رواناب، در ارتقاء سطح آسایش شهروندان و در نهایت پایداری محیط شهری موثر خواهد بود. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی اهمیت و گسترش فضای سبز درکنترل و کاهش آلودگی هوای شهری با تاکید بر نقش شهرداریها با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد، برای رسیدن به این هدف به نقش فضای سبز این محدوده با رویکرد توسعه پایدار پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهم ترین اثر فضای سبز در شهرها، کارکردهای محیط زیستی، یا بازدهی اکولوژیکی آن هاست که شهرها را برای زیستن مساعد می سازد. در نهایت می توان گفت زندگی صنعتی امروزه با ماشینی شدن، ازدیاد جمعیت، شهرنشینی، اجبار به سکونت در آپارتمان ها، بشر را بیش از پیش به محیط زندگی اش متوقع ساخته است. اولزوما باید در اطراف خود فضاهایی داشته باشد، که بتواند برای اوقات فراغت و لحظات آرامش بخش و رهایی از زندگی ماشینی به آنجا پناه ببرد.

Keywords:

فضاهای سبز , بهبود زندگی , ابعاد توسعه پایدار