بررسی رابطه بین تردیدگرایی حسابرسان و عملکرد آنها با تاکید بر نقش تعدیل گر حساسیت اخلاقی آنها

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تردیدگرایی حسابرسان و عملکرد آنها با تاکید بر نقش تعیل گر حساسیت اخلاقی آنها است. روش پژوهش حاضر، توصیفی- پیمایشی است. از لحاظ هدف در دسته پژوهش های کاربردی قرار دارد. چرا که نتایج آن می تواند مورد استفاده ارگان های متولی حسابرسی قرار بگیرد. روش گردآوری داده های پژوهش به دو صورت کتابخانه ای و میدانی است. ابزار اندازه گیری داده های پژوهش پرسشنامه استاندارد است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه حسابرسان عضو جامعه حسابداران رسمی است. با توجه به محدودیت درجمع آوری داده های مربوط به حسابرسان از جامعه جایگزین دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته حسابداری و حسابرسی نیز استفاده شده است. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران با جامعه نامعلوم استفاده شده است که تعداد آنها با این فرمول ۳۸۴ نفر است. برای تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش از آزمون رگرسیون خطی ساده (برای فرضیه اول) و رگرسیون خطی چندگانه (برای فرضیه دوم) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین تردید گرایی حسابرسان و ع ملکرد آنها رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین، نشان داد که حساسیت اخلاقی حسابرسان رابطه بین تردیدگرایی و عملکرد آنها را تعدیل می کند.

Keywords:

تردیگرایی حسابرسی , عملکرد حسابرسان , حساسیت اخلاقی حسابرسان