ذهنیت فلسفی و نگرش به روش های تدریس فعال در میان معلمان ریاضی (مقطع راهنمایی)

امروزه نظام های آموزشی هم خود را عمدتا به انتقال معلومات و مهارت ها معطوف داشته اند و حال آنکه نخستین رسالت نظام های آموزشی، آموزش \" چگونه فکر کردن \" است . از آنجا که پرورش قوه تفکر، منوط به قدرت اندیشه و ذهنیت فلسفی معلمان و نیز شیوه تدریس آنها است، پژوهش حاضر درصدد است تا نخست ذهنیت فلسفی معلمان را بسنجد سپس ارتباط هر یک از ابعاد سه گانه ذهنیت فلسفی معلمان (تعمق، جامعیت و انعطاف پذیری) را با نگرش آنها نسبت به روش های تدریس فعال بررسی کند. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه دبیران ریاضی مدارس راهنمایی دخترانه شهر اصفهان (۲۱۶ نفر) بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ۸۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه پیش ساخته ذهنیت فلسفی و نیز پرسشنامه محقق ساخته نگرش سنجش روش های تدریس فعال است. روایی پرسشنامه براساس آلفای کرونباخ محاسبه شد. این ضریب برای پرسشنامه ذهنیت فلسفی ۸۴% و برای پرسشنامه نگرش به روش های تدریس فعال ۷۷% به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. در سطح توصیفی بااستفاده از مشخصه های آمار توصیفی ودر سطح آمار استنباطی از ضریب همبستگی، آزمون تی تک متغیره و رگرسیون چندگانه استفاده شد. بر طبق نتایج بین ذهنیت فلسفی و نگرش به روش های تدریس رابطه معنادار در سطح ۰۱/۰وجوددارد. بین ابعاد ذهنیت فلسفی، بعد جامعیت بامیانگین ۱۳۶/۴ سطح بالاتری را نسبت به دو بعد تعمق و انعطاف پذیری در میان معلمان به خود اختصاص داد. همچنین بین هریک از ابعاد جامعیت، تعمق و انعطاف پذیری ذهنیت فلسفی و نگرش به روش های تدریس فعال رابطه معنادار وجود دارد، اما رابطه بین بعد انعطاف پذیری و نگرش به روش های حل مسئله، اکتشافی وپروژه درمرتبه اول، قراردارد.

Keywords:

ذهنیت فلسفی , تعمق , جامعیت , انعطاف پذیری , تدریس فعال