ارزیابی میزان تحقق پذیری قانون مدیریت سوخت و توسعه حمل و نقل عمومی در شهر تهران

رشد فزاینده جمعیت شهری در چهار دهه اخیر، منجر به بروز مسائل و مشکلات عدیده در نظام مدیریت شهر تهران شده است. قانون مدیریت سوخت و توسعه حمل و نقل برای اولین بار به مبحث برنامه ریزی حمل و نقل شهری پرداخته و دستیابی به سهم ۷۵ درصدی حمل و نقل عموم شهرتهران را به عنوان هدف سال ۱۳۹۰ معرف کرده است، یافته های پژوهش بیانگر دستیابی مدیریت شهری تهران به سهم ۶۶ درصدی حمل و نقل عموم در سال ۱۳۹۵ بوده که هرچند نسبت به ابتدای برنامه به میزان ۱۸ درصد افزایش داشته است، ولی با وجود تمدید برنامه به مدت ۵ سال، همچنان بیش از ۹ درصد از هدف مندرج در قانون عقب مانده است. بررس علل رخ داد این مسئله حاک از عدم توجه کافی به مدیریت تقاضای سفر و همچنین عدم نوسازی بهینه ناوگان های حمل و نقل عموم می باشد

Keywords:

حمل و نقل عموم , قانون مدیریت سوخت و توسعه حمل و نقل عموم شهر تهران , توسعه پایدار , مدیریت تقاضای سفر , حمل و نقل پایدار.