تاثیر ۸ هفته تمرین مقاومتی بر میزان تراکم توده استخوانی در زنان یائسه دیابتی نوع ۲

مقدمه : تحقیقات نشان داده اند دیابت نوع۱ و تا حدودی نوع۲ ممکن است در تشدید پوکی استخوان نقش داشته باشند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین مقاومتی بر تراکم توده استخوانی(BMD) در زنان یائسه دارای دیابت نوع۲ بود. مواد و روش ها : ۲۰ زن یائسه دارای دیابت نوع۲ از میان بیماران عضو انجمن دیابت شهر سنندج انتخاب (میانگین سن، قد، وزن و نمایه توده بدنی به ترتیب = ۶±۵۱ سال، ۵±۴/۱۵۳ سانتی متر، ۱۱±۳/۶۸ کیلوگرم و ۴±۳/۲۹ کیلوگرم بر مترمربع) و سپس به صورت تصادفی به ۲ گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه با شدت ۷۰% یک تکرار بیشینه به اجرای فعالیت ورزشی مقاومتی پرداختند. تمرینات شامل پرس سینه هالتر، جلو پا ماشین، سرشانه هالتر از جلو، پشت پا ماشین ، جلو بازو هالتر ایستاده، و کشش لت بود. گروه کنترل در طول این دوره هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند، اما به لحاظ دوز و داروی مصرفی، مشابه با گروه تجربی بودند. برای تعیین میزان تراکم توده استخوانی، دانسیتومتری در استخوان های ران، دیستال ساعد و مهره های کمری به عمل آمد.  یافته های پژوهش: پس از ۸ هفته، در هیچ یک از گروه ها و در هیچ کدام از نواحی استخوانی اندازه گیری شده {گردن فمور (۷۲/۰p=)، مهره های کمری (۳۶/۰p=) و استخوان ساعد (۸/۰p=)} تغییر معناداری در BMD وجود نداشت. همچنین ، بین ۲ گروه نیز اختلاف معناداری ملاحظه نگردید (مقادیر p به ترتیب برای نواحی ران، مهره های کمر و ساعد ۱۸/۰p=، ۲۳/۰p= و ۶۷/۰p= بود). بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد اجرای ۸ هفته تمرین مقاومتی، تاثیری بر تراکم استخوانی زنان یائسه دارای دیابت نوع۲ ندارد.

Keywords:

Bone , Resistance training , Postmenopausal , Type ۲ diabetes mellitus , استخوان , تمرین مقاومتی , یائسگی , دیابت شیرین نوع ۲