رابطه بین سبک های مقابله با تنیدگی و سلامت روانی با توجه به شدت اعتیاد در معتادین

مقدمه: نتایج بعضی از تحقیقات نشان می دهد که روش ها یا راهبردهای افراد در پاسخ دادن به محرک های تنش زا، نقش مهمی در احتمال قربانی شدن یا گرفتار آمدن آن ها به آسیب های روانی خانواده ایفا می کند. مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین سبک های مقابله با تنیدگی و وضعیت سلامت روانی در میان معتادین مراکز ترک اعتیاد استان گیلان با توجه به شدت اعتیاد می پردازد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی-مقطعی تعداد ۲۵۱ نفر از معتادینی که به مراکز ترک اعتیاد مراجعه کرده بودند به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. به همین جهت برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه استاندارد سبک های مقابله با تنیدگی(C.S.Q) و پرسش نامه سلامت عمومی(G.H.Q) استفاده گردید. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار و ...) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی و رگرسیون) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که بین سبک مقابله مساله مدار و هیجان مدار و سلامت روانی در پایین ترین سطح شدت اعتیاد(به ترتیب r=۰.۶۱, r=۰.۴۴) رابطه معنادار بود. بین سبک مقابله اجتنابی و سلامت روانی در طبقه معتاد و اعتیاد شدید نیز همبستگی منفی(r=-۰.۴۲) وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: ارتباط بین سبک مقابله اجتنابی و سلامت روانی در وابستگان به مواد بیانگر آن است که در سطوح پایین تر شدت اعتیاد، بین میزان استفاده از راهبرد اجتنابی و وضعیت سلامت روانی رابطه منفی وجود دارد و در سطوح بالاتر شدت اعتیاد رابطه مثبت است.

Keywords:

stress , coping strategy with str-ess , mental health , تنیدگی , سبک های مقابله با تنیدگی , سلامت روانی