اثر کارواکرول بر بیان ژن های IL-۱۰, FOX-P۳, IL-۴و TGF-β در نخاع موش های مدل بیماری مالتیپل اسکلروزیس

مالتیپل اسکلروزیس شایع ترین بیماری نورولوژیکی است که با التهاب و تخریب آکسونی در سیستم عصبی مرکزی مشخص می شود. کارواکرول یک ترکیب فیتواستروژنی ارزشمند است و نتایجی درمورد اثربخشی آن در زمینه کاهش التهاب و حفاظت از نورون به دست آمده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر کارواکرول بر بیان ژن های IL-۱۰, foxp۳, IL-۴ و TGF-β در نخاع موش های صحرایی مدل EAE (Experimental Autoimmune Encephalomyelitis)، به عنوان مدل حیوانی مالتیپل اسکلروزیس می باشد. EAE در موش های صحرایی ماده لویس القاء شد. موش ها به سه گروه کنترل، مدل EAE و گروه EAE تحت تیمار با کارواکرول دسته بندی شدند. کارواکرول به صورت روزانه و داخل صفاقی از روز ۱۲ تا ۲۹ بعد از ایمنی زایی تزریق شد. از بافت نخاع RNA استخراج گردید و تغییرات بیان ژن های IL-۱۰, foxp۳, IL-۴ و TGF-β به وسیله ریل تایم پی سی آر بررسی شد. نتایج نشان داد القاء مدل آزمایشگاهی مالتیپل اسکلروزیس در موش ها باعث کاهش بیان ژن های ضد التهابی IL-۱ ، IL-۴ و TGF در بافت نخاع شد وتیمار موش های مدل با کارواکرول باعث افزایش معناداری در بیان ژن IL-۱۰ شد (۰.۰۰۰۱> P)و در بیان ژن های IL-۴ و TGF-β تاثیر مثبتی مشاهده نشد. همچنین میزان بیان ژن foxp۳ در گروه مدل، دارای افزایش چشمگیری بود(۰.۰۰۰۱> P) که تیمار با کارواکرول این مقدار را کاهش داد. با اثرگذاری کارواکرول بر افزایش بیان ژن IL-۱۰، کاهش التهاب موضعی و افزایش پاکسازی نخاله های حاصل از آن، محیط تهاجمی که برای نورون ها ایجاد شده است را به یک محیط امن تبدیل می کند و رمیلیناسیون به راه می افتد.

Keywords:

کارواکرول , مالتیپل اسکلروزیس , التهاب , موش صحرایی