بررسی اسکیزوفرنی ازمنظر علائم و نحوه برخورد با بیماران

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 356

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICPCEE10_023

تاریخ نمایه سازی: 10 آذر 1400

Abstract:

اسکیزوفرنی بیماری است که موجب افکار عجیب، احساس غیر طبیعی و رفتار غیر معمول می شود. این بیماری در کودکان و نوجوانان بسیار نادر بوده و تشخیص آن درمراحل ابتدایی بسیار مشکل است. افرادی که دچار این بیماری هستند ممکن است مدت زمان زیادی را بدون آنکه کار خاصی بکنند سپری کنند و یا این مدت زمان را صرف کار های بیهوده و تکراری بکنند.گاهی اوقات ممکن است تا حد زیادی از خودشان غافل شوند . این بیماری در بین همه بیماری های عمده روان شناختی از همه وخیم تر می باشد و معمولا خود را به صورت توهم شنیداری، توهم های جنون آمیز یا عجیب و غریب، یا تکلم و تفکر آشفته نشان می دهد، و با اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی قابل توجهی همراه است. کارشناسان معتقدند، امکان ابتلاء به بیماری اسکیزوفرنی تقریبا در تمامی طول عمر انسان وجود دارد، ولی شایع ترین سن ابتلاء ۱۵ تا ۳۰ سالگی است. اسکیزوفرنی، مردان را اندکی بیشتر از زنان مبتلا می کند.افرادی که دچار اسکیزوفرنی هستند، ممکن است گاهی ازایده های عجیب یا غیرعادی صحبت کنند که این ادامه ی گفتگو را با آنها دشوار می سازد. آنها ممکن است ساعت ها بدون حرکت یا صحبت بنشینند. گاهی اوقات این افراد کاملا خوب به نظر می رسند، تا این که شروع به صحبت کردن دربارهی افکارشان می کنند. اسکیزوفرنی بر جامعه و خانواده ها هم اثر می گذارد. بسیاری از اسکیزوفرن ها، در پیدا کردن شغل و مراقبت از خودشانمشکل دارند،بنابراین ممکن است به کمک دیگران متکی باشند. نگرشها و باورهای منفی دربارهی اسکیزوفرنی شایع هستند وگاهی باعث می شوند این افراد تمایلی به صحبت کردن درباره ی این اختلال و درمان آن، پی دا نکنند. افراد مبتلا به شیزوفرنی ممکن است همواره نشانه های این اختلال را دررطول زندگی شان داشته باشند، اما درمان به بهبود بسیاری از آنها کمک کرده است و آنها توانسته اند اهداف زندگی شان را دنبال کنند شیوع اسکیزوفرنی در بزرگسالان ۱ در ۱۰۰ نفر بوده و درحالی که در کودکان ۱ در ۰۰۰/۴۰ نفر می باشد

Authors

پژمان میر

کاردانی فوریت های پزشکی دانشگاه فرهنگیان

کیوان میر

کارشناس علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان

سجاد سالارنیک

دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان شهید مطهری زاهدان