اثربخشی بازی درمانی بی رهنمود بر کمرویی، احساس تنهایی و اضطراب اجتماعی کودکان مبتلا به بیش فعالی دبستان های شهر حمیدیه

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی بازی درمانی بی رهنمود بر کمرویی، احساس تنهایی و اضطراب اجتماعی کودکان مبتلا به بیش فعالی دبستان های شهر حمیدیه بود. جامعه آماری در این پژوهش دانش آموزان بیش فعالی هستند که به مراکز مشاوره شهر حمیدیه در سال ۱۴۰۰ مراجعه کردند. تعداد ۳۰ نفر از این کودکان به اختلال کمبود توجه- بیش فعالی تشخیص داده شدند به عنوانه نمونهو به روش نمونه گیری دردسترس و هدفمند انتخاب شدند و در پژوهش حاضر به همراه خانواده خود شرکت نمودند. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. ابزار استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه احساس تنهایی آشر ( ۱۹۴۴ ) و پرسشنامه کمرویی استنفورد ( ۱۹۷۷ ) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی بودند. در این پژوهش به گروهآزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش بازی درمانی به روش کداسن و شفر به آزمودنی ها آموزش داده شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک راهه (آنکوا) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بازی درمانی بی رهنمود بر کمرویی، احساس تنهایی و اضطراب اجتماعی کودکان مبتلا به بیش فعالی دبستان های شهر حمیدیه اثربخش است

Keywords:

بازی درمانی بی رهنمود , احساس تنهایی , کمرویی , اضطراب اجتماعی