تاثیر آموزش تن آرامی بر خودکارآمدی شیردهی مادران دارای نوزاد نارس: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده

زمینه و هدف: شیر مادر هدیه ای خدادادی است که با عاطفه و محبت مادری در هم می آمیزد و متناسب با نیاز کودک و سن او ساخته می شود. در این بین خودکارآمدی شیردهی، چارچوب تعدیل پذیری است که با تدوین برنامه آموزشی می توان آن را ارتقاء داد و برای افزایش طول مدت ومیزان شیردهی مناسب می باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش تن آرامی بر خودکارآمدی شیردهی مادران دارای نوزاد نارس انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی، تعداد ۶۰ مادر دارای نوزاد نارس بستری به صورت تصادفی طی دو بلوک زمانی دو ماهه در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. مادران گروه مداخله طی ۷۲-۲۴ ساعت پس از زایمان توسط پژوهشگر به صورت عملی و انفرادی ۳۰ تا ۴۵ دقیقه تحت آموزش آرام سازی پیشرونده ی عضلانی به روش جاکوبسون قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه ی استاندارد خودکارآمدی شیردهی دنیس و فرم مشخصات دموگرافیک بود که پرسشنامه ی خودکارآمدی شیردهی در بدو ورود به مطالعه، پایان هفته چهارم و هشتم، توسط مادر تکمیل گردید. یافته ها: تفاوت معنی داری از نظر متغیرهای زمینه ای در دو گروه آزمون و کنترل مشاهده نشد (۰۵/۰P). در ابتدای مطالعه تفاوت معنی داری در میانگین نمره خودکارآمدی شیردهی بین دو گروه وجود نداشت (۰۵/۰P)؛ اما این میانگین در گروه آزمون، چهار (۷۹/۶±۵۱/۵۰) و هشت (۲۲/۶±۶۲/۵۷) هفته بعد از مداخله نسبت به بدو مطالعه (۸۵/۸±۰۱/۴۷) افزایش معنی داری نشان داد (۰۰۱/۰P=). نمره خودکارآمدی شیردهی تنها در گروه مداخله در زمان های مختلف دارای اختلاف معنی دار بود (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آموزش تن آرامی بر خودکارآمدی شیردهی مادران دارای نوزاد نارس، آموزش و انجام این تمرینات به عنوان یک روش موثر و کم هزینه در جهت ارتقای سلامت مادران به ویژه مادران دارای نوزاد نارس پیشنهاد می شود.

Keywords:

Breastfeeding , Breastfeeding self-efficacy , Relaxation , Postpartum period , شیردهی , خودکارآمدی شیردهی , تن آرامی , دوره ی پس از زایمان