تحلیل عوامل موثر بر تشخیص رتینوپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ با استفاده از مدل های پارامتری و مدل کاکس

چکیده مقدمه: یکی از مهم ترین عوارض دیابت ، رتینوپاتی دیابتی است که یکی از علل عمده از دست دادن بینایی بشمار می رود و سالانه باعث کوری بیش از ۱۰۰۰۰ نفر می گردد.هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر بر تشخیص رتینوپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ می باشد.  روش بررسی:در این پژوهش آینده نگر تاریخی ، ۴۰۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ و فاقد رتینوپاتی که در سال ۱۳۸۷ به کلینیک چشم پزشکی مرکز تحقیقات دیابت یزد مراجعه نموده اند، وارد مطالعه شده اند و تا بهمن ماه ۱۳۹۱ از نظر تشخیص رتینوپاتی پیگیری شدند. برای شناسایی عوامل موثر بر تشخیص رتینوپاتی از مدل نیمه پارامتری کاکس و مدل های پارامتری: نمایی ، وایبل ، لگ نرمال و لگ لجستیک استفاده شده است. یافته ها: مصرف آسپرین ۶/۰برابر (در مدل وایبل ، لگ نرمال) و یک برابر (در مدل کاکس) خطر تشخیص رتینوپاتی را افزایش می دهد. به عبارتی سبب کاهش زمان تشخیص رتینوپاتی در این افراد می شود. در مطالعه حاضر خطر تشخیص رتینوپاتی دیابتی در بیمارانی که آنمی داشته اند، ۴/۱ برابر بیمارانی است، که فاقد این عامل خطر بوده اند. داشتن آنمی موجب تشخیص زودتر رتینوپاتی دیابتی می گردد( ۰۵/۰P <). مصرف انسولین باعث تا خیر در زمان تشخیص رتینوپاتی می شود و خطر تشخیص رتینوپاتی دیابتی را کاهش می دهد. نتیجه گیری: کنترل قند خون ، معاینه منظم افراد دیابتی توسط متخصصان چشم پزشکی در مراحل اولیه تشخیص دیابت، کنترل مصرف آسپرین ،تشخیص و درمان آنمی، در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ پیشنهاد می شود.  این مقاله حاصل پایان نامه پایان نامه کارشناسی ارشد رشته آمار زیستی دانشگاه شهید صدوقی یزد می باشد.

Keywords:

Diabetes , diabetic retinopathy , anemia , survival analysis , parametric models. , دیابت , رتینوپاتی دیابتی , آنمی , تحلیل بقا , مدل های پارامتری