رابطه دلبستگی به خدا با معناداری زندگی والدین کودکان کم توان ذهنی شهر زاهدان

مقدمه: تولد کودک کم توان ذهنی کیفیت زندگی والدین را تحت تاثیر خود قرار می دهد و پذیرش واقعیت ها، شکیبایی و تحمل هنگام رویارویی با مسائل و مشکلات بستگی زیادی به جهان بینی والدین و چگونگی ارتباط شان با جهان هستی (معنویت) دارد. در همین راستا هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه دلبستگی به خدا با معنادری زندگی والدین کودکان کم توان ذهنی شهر زاهدان می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است و جمعیت مورد مطالعه آن والدین کودکان کم توان ذهنی مراجعه کننده به مرکز بهزیستی شهر زاهدان در بین ماه های مهر تا آذر ۱۳۹۱ بود که به صورت نمونه گیری هدفمند ۱۲۵ نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه دلبستگی به خدا (لارسن و غباری بناب، ۲۰۰۹) و مقیاس معناداری زندگی (باتیستا و آلموند،۱۹۷۳) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS۱۷استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که سطح دلبستگی به خداوند و معناداری زندگی والدین کودکان کم توان ذهنی بالاتر از میانگین بود و بین دلبستگی به خدا و تمامی ابعاد آن با معناداری زندگی این گروه از والدین رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. هم چنین از بین ابعاد دلبستگی به خدا، ابعاد جوارجویی، پایگاه امن، پناهگاه امن، ادراک مثبت از خود و اضطراب جدایی قابلیت تبیین و پیش بینی معناداری زندگی این گروه از والدین را داشتند. نتیجه گیری: با توجه به محرز شدن نقش دلبستگی به خدا در معناداری زندگی والدین کودکان کم توان ذهنی، تشکیل جلسات معنویت درمانی و آموزش استفاده از شیوه های مقابله مذهبی در حذف و بر طرف نمودن استرس ها و معنادارسازی زندگی این گروه از والدین توسط سازمان ها و نهادهای مربوطه از قبیل بهزیستی، آموزش و پرورش کودکان استثنایی و صدا و سیما پیشنهاد می گردد.

Keywords:

Attachment to God , Meaningful life , Parent of children with Mental retardation , دلبستگی به خدا , معناداری زندگی , والدین کودکان کم توان ذهنی