تغییر الگوی کشت مزارع سیستان با محوریت پرورش گیاهان دارویی (مطالعه موردی: به لیمو)

به لیمو (Lippia citriodora) گیاهی چندساله، گلدار و معطر متعلق به خانواده ی شاه پسند (Verbenaceae) است.این گیاه به رنگ سبز مات و دارای بوی معطر، با طعم تند و کمی تلخ است. پیکره رویشی به لیمو دارای ۰/۵ تا۱/۵ درصد اسانس است. سیترال ترکیب اصلی اسانس به لیموست. خواص سیترال عبارتند از: ضدباکتری،ضدقارچ، آنتی هیستامین و ضدسرطان. همچنین از به لیمو در درمان تشنج، سوء هاضمه، نفخ، سردردهای یکطرفه، دردهای عصبی، سرگیجه و علائم سرماخوردگی استفاده می شود. آزمایش حاضر به منظور بررسی میزانسازگاری گیاه داروئی به لیمو به شرایط آب و هوایی سیستان و همچنین ارزیابی مزیت نسبی پرورش آن درمزارع جهت تغییر الگوی کشت منطقه در سال زراعی ۹۴-۹۵ اجرا شده است. هدف کلان این طرح ایجاداشتغال پایدار و تولید اقتصادی به لیمو در مزارع زابل بود. مجموع هزینه های تولید در سطح یک هکتار برایبازه ی زمانی چهار ساله ۷۰۰ میلیون تومان بود. درآمد حاصل از فروش محصول (طی این چهارسال) نیز یکمیلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان محاسبه گردید. محاسبه سود خالص سالیانه و ارزیابی های اقتصادی نشان داد کهپرورش به لیمو درآمد خالص ماهیانه هشت میلیون تومانی را عاید کشاورز خواهد نمود که در مقایسه با کشت-های مرسوم منطقه (گندم و جو) سود ۳/۲ برابری را نسیب کشاورز خواهد کرد.

Keywords:

الگوی کشت , گیاه دارویی , مزیت نسبی , اسانس