بنمایه های نیایش در مثنویهای عطار الهی نامه،اسرار نامه، منطق الطیر، مصیبت نامه

دعا و نیایش در ادیان به ویژه جهان اسلام از جایگاه و اهمیت خاصیبرخوردار است. بشر به اعتبار سرشت حقیقتجویی همیشه به دنبالتکیهگاهی بوده تا روح تشنه خود را سیراب کند. دعا صمیمیترین شیوهارتباط بین بنده و خداوند است که هر کس به فراخور مرتبه وجودی خود بهساحت مقدس الهی تمسک میجوید.در این پژوهش ضمن بررسی مفهوم دعا و نیایش و ضرورت آن، اشعار» الهینامه، اسرارنامه، منطقالطیر، مصیبتنامه « نیایشی در مثنویهای عطاراستخراج شده و به بررسی جهانبینی عطار و رابطهاش با خدا، نیزتقسیمبندی اشعار از نظر بنمایههای مفهومی نیایش و موارد مشابه آن درصحیفه سجادیه و...مورد بررسی قرار گرفته است.عطار شاعر عارفی است که نیایشهایش ویژگی عارفانه خاصی دارند واسرار دعا و نیایش را با زبانی ساده و صمیمی و گاه با بیپروایی خاصی اززبان و یا شخصیت حکایتهایش بیان میکند.

Keywords:

خدا , انسان , عطار , دعا و نیایش