رابطه علی استرس ادراک شده و امیدواری با بهزیستی روان شناختی از طریق میانجیگری عملکرد خانواده در مادران کودکان درخود مانده ( اوتیسم)

هدف از انجام پژوهش حاضر رابطه علی استرس ادراک شده و امیدواری با بهزیستی روان شناختی از طریق میانجیگری عملکرد خانواده در مادران کودکان در خود مانده بود. در این مطالعه توصیفی- همبستگی، جامعه آماری را کلیه مادران کودکان در خود مانده (اتیسم) شهر مشهد را تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۱۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه استرس ادراک شده ( PSSQ )، امیدواری اشنایدر( HQ ) بهزیستی روانی ریف ( PWBQ ) و عملکرد خانواده ( FADQ ) مک مستر بودند. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر صورت پذیرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از آزمون بوت استراپ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد تمام مسیرهای مستقیم بجز مسیر استرس ادراک شده به بهزیستی روانی معنادار شدند. مسیرهای غیرمستقیم نیز از طریق عملکرد خانواده با بهزیستی روانی معنادار شدند. بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار شد و قدم عمده ای در جهت شناخت عوامل موثر در بهزیستی روانی مادران کودکان اوتیسم شمارده می شود و می تواند به عنوان الگویی مناسب برای طراحی و ساخت برنامه های پیشگیری از استرس، تنش و فشار حاصل شده در این مادران و ارتقا سطح بهزیستی روانی بسیار سودمند باشد.

Keywords:

استرس ادراک شده , امیدواری , بهزیستی روانی , عملکرد خانواده , مادران کودکان اوتیسم