اثر بخشی روان درمانی حمایتی بر علائم هراس اجتماعی و شیوه های مقابله ای با استرس در دانش آموزان نابینا در شرایط پاندومی کرونا

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر بخشی رواندرمانی حمایتی بر علائم هراس اجتماعی و شیوه های مقابله ای با استرس در دانش آموزان نابینا در شرایط پاندومی کرونا می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی دوگروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. آزمودنی های پژوهش حاضر را دانش آموزان نابینای مضطرب اجتماعی دوره متوسطه شهر تهران تشکیل دادند. پس از اجرای اولیه سیاهه هراس اجتماعی بر روی آنها، ۳۰ نفر که دارای بالاترین نمره در سیاهه هراس اجتماعی بودند، از طریق گمارش تصادفی، در یک گروه آزمایشی( ۱۵ ) و یک گروه گواه (۱۵) نفر قرار گرفتند. روان درمانی حمایتی در ۱۳ جلسه دو ساعته، هفته ای دو بار به گروه آزمایش اجرا داده شد. در خلال این مدت، گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس هراس اجتماعیکانور SPIN و مقیاس شیوه های مقابله با استرس پارکر و اندلر ( ۱۹۹۱) برای دو گروه به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که جلسات رواندرمانی حمایتی ، موجب کاهش معنادار نمره های اضطراب اجتماعی، شیوه مقابله هیجان مدار و شیوه مقابله اجتناب مدار و نیز افزایش معنادار نمره های شیوه مقابله مساله دار گروه آزمایش نسبت به گروه گواه گردید P>۰/۰۰۰۱. شرایط همه گیری مرگبار کرونا مشکلات دانش آموزان نابینا را بیشتر از هر زمانی کرده است به طوری که مانع بزرگی جهت ارتباط اجتماعی مستقیم شده است این پژوهش نشان داد که روان درمانی حمایتی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید برای کاهش اثرات مخرب روحی بیماری کرونا وافزایش قدرت مقابله برای دانش آموزان نابینا به کار رود

Keywords:

دانش آموز نابینا , هراس اجتماعی , روان درمانی حمایتی , شیوه های مقابله ای با استرس