تاثیر تعاملی تمرین ورزشی و ویتامین D بر فاکتورهای مسیر خارجی آپوپتوز و آنتی آپوپتوز قلبی ناشی از مصرف H۲۰۲ در رت های نر

مقدمه : آپوپتوز، نقش مهمی در ایجاد بیماری های قلبی عروقی، به ویژه ناتوانی قلبی ایفا می کند. برخی از شواهدحاکی از آن است که تمرینات ورزشی ممکن است فرآیندهای پیام رسانی مربوط به آپوپتوز را در چنین جاهایسوماتیک حساس مانند میوکارد تغییر دهند.مواد و روش ها: ۶۰ سر رت نر بالغ از نژاد ویستار با وزن ۲۰±۲۲۰ گرم و ۱۰-۸ هفته ای تصادفی به ۱۰ گروه n=۶مطابق با مداخلات استرس، ویتامین D و فعالیت تمرینی منظم ، شامل گروه شاهد ، آب اکسیژنه H۲O۲(H)؛آب اکسیژنه دو برابر (۲H(۲)O(۲)(۲H، آب اکسیژنه + ویتامین دی (HD)، آب اکسیژنه دو برابر + ویتامین دی (۲HD)، آب اکسیژنه + تمرین (HE)، آب اکسیژنه دوبرابر + تمرین (۲HE)، آب اکسیژنه + تمرین + ویتامین دی (HDE)، آب اکسیژنه دو برابر + تمرین + ویتامین دی (۲HDE) و نهایتا دی متیل سولفوکساید + سالین (DMSO) تقسیم و به مدت ۸ هفته تحت پروتکل مداخله قرار گرفتند سپس غلظت آنزیم های آنتی اکسیدانی در بافت قلباندازه گیری و با استفاده از تجزیه وتحلیل واریانس سه طرفه تحلیل شد . سطح معنی داری برابر ۰.۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج :یافته ها نشان داد که تعامل تمرین و H۲O۲ باعث افزایش معنی دار بر غلظت CAS۸ و FAS شد. اما نتایج نشان داد تلفیق تمرین و ویتامین d تاثیر هم افزایی در مهار فعالیت پروتئین fas دارد. نتیجه گیری:در رابطه با مصرف دوزهای مختلف (H(۲)O(۲ در مقایسه با گروه تمرین و D به تنهایی و یا گروه کنترل نشان داده شد که ترکیب تمرین استقامتی و D باعث جلوگیری از افزایش آپوپتوز می شود

Keywords:

استرس اکسیداتیو , فعالیت تمرینی منظم , مالون دی آلدئید