درمان شناختی – رفتاری زود هنگام، برای کاهش نشانه های استرس ناشی از تروما (پس از یک جراحت جسمی)

تلاش های فراوانی شده است تا از پیشرفت اختلال استرس پس از تروما (PTSD) و دیگر اختلالات روانپزشکی جلوگیری شود. برای نمونه می توان به مداخلات روانپزشکی زود هنگام بعد از وقوع تروما اشاره کرد. بررسی مطالعات گذشته نشان داده است که انجام یک جلسه روان درمانی شناختی - رفتاری (CBT) شامل رهاسازی فرد از تجربه تروما با مداخله نکردن هیچ گونه تفاوتی ندارد. مداخلات زودهنگام روانپزشکی، با رویکردهای شناختی – رفتاری نتایج زودرس مثبتی داشته اند. با استناد به این گفته و اثرات مواجهه با واقعه و بازسازی شناختی افراد، می توان روشی را ابداع کرد: این روش شامل چهار جلسه (CBT) زود هنگام، بعد از وقوع تروماست. برای آزمون این رویکرد، ۱۵۲ نفر از افرادی که تصادف کرده و در بخش فوریت های پزشکی یکی از بیمارستان های شهر لندن بستری شده بودند، انتخاب شدند. مداخله درمانی این افراد شامل چهار جلسه یک ساعته، ۵ تا ۱۰ هفته بعد از تصادف بود. در طول هر جلسه درمان افراد تشویق شدند تا واقعه را با جزئیات آن، یعنی افکار، احساسات، نگرش ها، بوها، مزه ها، صداها، عواطف و عکس العمل ها تعریف کنند. صدای افراد ضبط و در همان جلسه برای فرد پخش گردید. پس از آن، درمانگر شناخت های تحریف شده فرد (مثلا احساس مسئولیت در قبال وقوع آن حادثه) را مورد بحث و بررسی قرار داد.