بررسی اثربخشی خودگوئی های درونی مثبت بر کنترل هیجانات و خودآگاهی زنان دارای ام اس (MS)

پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی اثربخشی خودگوئی های درونی مثبت بر کنترل هیجانات و خودآگاهی زنان دارای ام اس (MS) انجام شده است که جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه زنان دارای بیماری ام اس در شهر اصفهان میباشد در این پژوهش، از روش نمونه گیری هدفمند با ملاکهای ورود شامل (داشتن بیماری ms، سن حداکثر ۶۰، پرکردن فرم رضایت نامه) و خروج شامل (غیبت بیش از دو جلسه در آموزش، افرادی که همزمان تحت آموزش پروتکل دیگر باشند) استفاده خواهد شد. به طور هدفمند به گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گروه کنترل ۱۵) نفر) تخصیص خواهند یافت. روش نمونه گیری هدفمند می باشدبا مراجعه به مراکز کلینک های درمان ام اس و انتخاب زنان دارای بیماری ام اس،۳۰ نفر براساس غربالگری با پرسشنامه تنظیم هیجانات و پرسشنامه خودآگاهی انتخاب شده است؛ سپس، به طور تصادفی ۱۵ نفر به گروه آزمایش و ۱۵ نفر به گروه کنترل تقسیم میشوند. پس از گمارش آزمودنیها، پیش آزمون از هر دو گروه به عمل آمد و سپس آموزش خودگویی های مثبت به گروه آزمایش ارائه شد در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرده است سپس، پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد که نتایج نشان داد آموزش گروهی خودگویی های درونی مثبت بر کنترل و خودآگاهی در زنان دارای ام. اس را افزایش میدهد.

Keywords:

خودگوئی های درونی مثبت , کنترل هیجانات , خودآگاهی , زنان دارای ام اس (MS)