(نظریه دموکراتیزاسیون (نگرش انتقادی)

دموکراتیزاسیون از یک سو مفهوم جدیدی است و از دیگر سو ریشه کهنی دارد، زیرا به ناگزیر با مقوله کهن دموکراسی ارتباط دارد. سخن اصلی این مقاله آن است که دموکراسی ها با وجود هر میزان شباهت با هم، تجربه های ملی و خاص هستند و از این رو دموکراتیزاسیون نیز چنین است. هر تجربه دموکراتیک را منطقا باید در همان جزئیت و خصوصیت آن شناخت و بعد از این مرحله است که می توان به تفکرات جامع و نظری پیرامون آن پرداخت. محتواهای تجارب دموکراتیک (دموکراتیزاسیون) در جهان و خاصه در ایران، مستغنی از تعاریف عمومی از دموکراسی ره می پویند و اولی را نمی توان از طریق دومی شناخت. زیرا در اصل و در ذات خود، دموکراسی همانا تقدیری معطوف به گسترش ظرفیت های فرد در چارچوب اجتماع تاریخی خود است و این حقیقت (یا تقدیر) بیشتر از آن که محتواهایی عام و بشری داشته باشد، محتواهایی خاص و فردی دارد

Keywords:

دموکراتیزاسیون , دموکراسی , ایران و جمهوری اسلامی