تاثیر سطوح مختلف پادلینگ بر تغییرات رطوبت و چگالی حجمی سه بافت خاک غالب در اراضی شالیزاری استان گیلان
Publish place: Journal of Water and Soil، Vol: 22، Issue: 2
Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 140
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSW-22-2_032
تاریخ نمایه سازی: 26 آذر 1400
Abstract:
چکیده پادلینگ یکی از روش های معمول آماده سازی بستر برای نشاکاری برنج در اراضی شالیزاری می باشد. پادلینگ بر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و میکروبیولوژیک خاک تاثیر می گذارد و این تغییرات بر رشد برنج موثر است. خاکی که ساختمان آن بیشتر مستعد تخریب باشد راحت تر پادل می شود. در این پژوهش، اثر سطوح مختلف عملیات پادلینگ بر برخی ویژگی های فیزیکی (میزان رطوبت و چگالی حجمی) سه بافت خاک غالب در اراضی شالیزاری استان گیلان بررسی شد. طرح به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. از سه بافت خاک (رس سیلتی، لوم رسی و لوم) نمونه های دست نخورده با سیلندرهایی به قطر و ارتفاع ۵۰ سانتی متر تهیه شد. نمونه ها توسط دستگاه همزن تحت تاثیر سطوح مختلف پادلینگ (P۰: پادل نشده، P۱: پادل کم، P۲: پادل متوسط و P۳: پادل زیاد) قرار گرفتند. رطوبت خاک به روش وزنی و چگالی حجمی با استفاده از استوانه های نمونه گیری به فاصله زمانی هر ۲۴ ساعت یک بار به مدت شش روز برای هر یک از سه بافت خاک اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تاثیر تیمارهای مختلف پادلینگ بر رطوبت وزنی و چگالی حجمی خاک در سطح ۵ درصد معنی دار بود. مقدار آب لایه های پادل شده با افزایش زمان ته نشینی ذرات خاک کاهش یافت. شیب کاهشی منحنی های رطوبت وزنی در طول زمان در تیمار پادل نشده (P۰) بیشتر از تیمارهایP۱ تا P۳ بود، که نشانگر نرخ بیشتر خشک شدن خاک در این تیمار بود. در بافت لوم، از زمان اعمال سطوح پادلینگ تا ۱۴۴ ساعت پس از آن در تیمارهای P۰ تا P۳ ، رطوبت خاک به ترتیب ۶/۲۲، ۳/۱۶، ۸/۱۴ و ۶/۹ درصد کاهش یافت. در هر سه بافت خاک، روند این تغییرات تقریبا مشابه بود. با انجام پادلینگ کم، در عمق ۱۵-۰ سانتی متر، چگالی حجمی خاک در بافت های رس سیلتی و لوم رسی به ترتیب ۸/۲۳درصد و ۸/۲۲درصد کاهش یافت. اما عملیات پادلینگ در بافت لوم سبب شد چگالی حجمی ۱/۴درصد افزایش یابد. در هر سه نوع بافت خاک، با گذشت زمان، چگالی حجمی افزایش یافت. چگالی حجمی خاک با عمق نیز افزایش یافت و این افزایش برای سطوح کمتر پادلینگ بیشتر بود. به نظر می رسد که سطوح بالاتر پادلینگ به دلیل آن که رطوبت را با سرعت کمتری از دست می دهند، برای آماده سازی اراضی شالیزاری مناسب تر باشد. اما برای تعیین این که چه سطحی از پادلینگ باید در چه بافت خاکی استفاده شود بایستی پارامترهایی نظیر سرعت نفوذ آب به خاک، نگهداشت آب و مقدار آب مصرفی را مورد بررسی قرار داد. واژه های کلیدی: پادلینگ، اراضی شالیزاری، خاکدانه، تهیه بستر، برنج.