تبیین راهبردهای تامین امنیت انرژی پکن در کانون های مهم انرژی (مطالعه موردی؛ منطقه راهبردی غرب آسیا)

اندیشمندان حوزه اقتصاد سیاسی با استناد به روندهای جاری، قرن ۲۱ را قرنژئواکونومیک نامیده اند؛ ازنظر ایشان یکی از چالش های مهم جهانی در این قرن، چالش برسر منابع انرژی با تاکید بر نفت و گاز است که بهنوبه خود سبب گردیده است تاکانون های مهم انرژی همچون منطقه راهبردی غرب آسیا و مشخصا حوزه خلیج فارسبه عنوان هارتلند اقتصادی و بیضی راهبردی انرژی که ۶۰ درصد نفت و حدود ۴۰ درصدذخایر گازی جهان را به خود اختصاص داده است، جایگاه ویژه ای را در سیاست خارجیقدرت های بزرگ جهانی به خصوص جمهوری خلق چین احراز نماید. با علم به اهمیتمقوله امنیت انرژی، پرسشی که نگارندگان پژوهش پیش رو با رویکردی توصیفی- تحلیلیدرصدد پاسخ به چرایی آن برآمده اند چنین ترتیب بندی شده است که جایگاه جمهوریخلق چین در اقتصاد انرژی حوزه راهبردی خلیج فارس چگونه ارزیابی می گردد؟ فرضیه ایکه از معبر پرسش فوق مطرح شده ناظر بر آن است که طی سالیان اخیر پکن به سبب رشدفزاینده اقتصادی نیازمند تنوع بخشی به منابع انرژی و کاهش آسیب پذیری های راهبردی برخواسته از آن به عنوان چشم اسفندیار خود بوده است؛ ازاینرو با رویکردی عمل گرا کوشیده است تا ضمن برقراری رابطه با حوزه راهبردی خلیج فارس به عنوان یکی ازمهمترین کانون های مهم تولید انرژی دنیا خود را از حاشیه به متن اقتصاد انرژی این منطقه راهبردی وارد نماید.

Keywords:

خلیج فارس , جمهوری خلق چین , ژئوپلیتیک انرژی , نومرکانتیلیسم , امنیت انرژی