تقابل و تعامل سلطنت و حکومت از دیدگاه محقق سبزواری و شاه عباس اول صفوی

یکی از مهمترین دوره های تاریخی تمدن ایران، حکومت صفویه (۱۵۰۱ تا ۱۷۳۶ م)است. دوره صفویه برخلاف برخی تلاش ها، سرآغاز گفتمان های جدیدی در تاریخ ایراناست. سلاطین صفوی با پشتوانه تیغه ای برنده نیروهای خود به قدرت رسیدند، ولی درادامه در پویشی عقلانی برای توجیه دو نیاز بنیادین آنان یعنی عنصر مشروعیت و قانون درساختار اساسی دولت تن به اندیشه های سیاسی علمای طراز اول شیعه در دوره خود دادند.سلسله صفویه در زمان شاه عباس یکم شاهد ساخت اندیشه سیاسی جدیدی است کهبا استفاده از اندیشمندان عصر خود بر اساس الگوی کهن ایرانی انجام و تا پایان پادشاهیوی تقریبا پایدار ماند. در این پژوهش عوامل، نتایج و اندیشه اصلاح گرایانه محققسبزواری بررسی می گردد و با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی و با اتکا بر منابع اصلی،تاثیر اندیشه ایشان در حکومتداری شاهعباس صفوی بررسی می گردد.

Keywords:

سلطنت , مشروعیت , اندیشه سیاسی محقق سبزواری , سلاطین صفوی