بررسی شیوه تک پیکره نگاری در نقاشی های رضاعباسی و دوره قاجار (بررسی موردی پوشاک و نحوه نشستن)

ترکیب بندی جزئ جدایی ناپذیر هر اثر تصویری است که ویژگی ها و کیفیت آن در نگارگری ایرانی بر عوامل متعددی از جمله مهارت و نگرش هنرمند، سلیقه حامیان هنری، تاثیرات مکاتب هنری پیشین و حتی غیر ایرانی بستگی دارد. ترکیب بندی های پیکره ای در آثار رضا عباسی با بهره گیری وی از خط پردازی روان و موزون و استفاده از سنت های تصویری گذشته، نمونه های کاملی را به نمایش می گذارند که در بردارنده ارزش های نگارگری اصیل ایرانی است. در این تحقیق آثار پیکره دار رضا عباسی و آثاری از نقاش های دوره قاجاریه مورد بررسی تطبیقی و تحلیلی قرار می گیرد. در پایان، این نتیجه حاصل می گردد که نگارگری ایرانی در روند گذر از سنت گرایی به تجدد خواهی و با پذیرش عناصر وارداتی اروپایی و همچنین تغییر سلیقه حامیان بانفوذ، دچار تغییرات بنیادی شد و این تغییرات ماهیت ترکیب بندی های پیکره ای هنرمندان را تحت تاثیر قرارداد؛ اما هنرمندان ایرانی توانستند با هم آمیزی سنت های پیشین و عناصر وارداتی جدید، سبک نویی را بنیانگذاری کنند که دستاورد مهمی بشمار می رود.

Keywords:

ترکیب بندی پیکره نگاری , فتحعلی شاه , مکتب اصفهان , قاجاریه , رضا عباسی