تحلیل و بررسی علل ماندگاری پوشاک بومی محلی ایران با استفاده از تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی (مطالعه موردی: استان هرمزگان)

یکی از نشانه های فرهنگی در مناطق مختلف جهان و ایران، لباس های محلی هستند که با توجه به آب و هوای مناطق از تنوع رنگ و شکل برخوردارند و از گذشته های دور دارای پوشش کامل بوده اند. به اعتقاد کارشناسان، پوشاک بارزترین سمبل فرهنگی، مهمترین مظهر قومی و نشانه ی فرهنگی است؛ پنج مولفه اصلی جغرافیایی طبیعی، فرهنگی، سلیقه، شغل و دین در بوجود آمدن آن دخیل هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی علل ماندگاری پوشاک بومی بانوان هرمزگانی است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی بوده که جهت جمع آوری اطلاعات و شناسایی شاخص های تاثیرگذار از روش های مصاحبه، کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته به روش مقایسه ی زوجی AHP صورت گرفته که نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد، شاخص های تنوع در طرح، رنگ و شیوه ی دوخت خاص افراد با ۰.۱۲۹ و جذابیت، زیبایی و کاربردی بودن پوشاک محلی با ۰.۱۲۱۸ و تعصب و عادت ویژه به پوشش محلی خود با اهمیت نسبی ۰.۱۱۷۱۵ در مانا بودن پوشاک بانوان هرمزگان دخیل هستند.

Keywords:

ماندگاری پوشاک , لباس محلی , وفاداری بانوان هرمزگان , تکنیک AHP