خوانش مثنوی معنوی مولانا بر اساس مکتب سوررئالیسم

سوررئالیسم پر جنبش ترین و پر هیاهوترین مکتب ادبی قرن بیستم بود ،که ادبیات ملل مختلف را تحت تاثیر قرار داد .ایننهضت را میتوان دنباله رو رمانتیسم دانست، که از تحلیل ناخودآگاه فروید شکلی نو پیدا کرده است، با نیروی ضمیر پنهاندنیای تازه ای به روی همه ایجاد کرد و نیز برای ادبیات طرحی نو را فراهم آورد. برخورد سنت وصنعت در قرن بیستم اروپا درتفکر وکلام تحولی ایجاد کرد و شاعرانی نوپرداز را خلق کرد. هر عرصه ای از فعالیتها فلسفه ای داردکه همان اصول، روش وویژگی هاست، مانند فلسفه هنر و شعر، حال مکتب سوررئالیسم هم دارای فلسفه ای است و بالطبع اصولی دارد. میتوان گفت،بیشتر مولفه های اصول مکتب سوررئالیسم با عرفان و تصوف تشابهاتی دارد. از جمله: بداهه گویی، جنون و مستی، خواب ورویا، هزل و طنز، رها شدگی، ترجیح عشق بر عقل، توسل به نیروی وهم و خیال که در اشعار شاعرانی چون مولانا نمود پیداکرده است. در این پژوهش ابتدا به تئوری های مکتب ادبی سوررئالیسم و اصول آن سپس به تشابه بین این نهضت با تصوف وانطباق آن با مولانا و اشعارش در مثنوی پرداخته خواهد شد.

Keywords:

سوررئالیسم , عرفان و تصوف , مثنوی معنوی , مولانا