بهبود رفتارهای سازشی و عزت نفس در کودکان کم توان ذهنی از طریق آموزش داستان های اجتماعی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش داستان های اجتماعی به شیوه ایفای نقش بر رفتارهای سازشی و عزت نفس کودکانکم توان ذهنی آموزش پذیر بوده است. روش پژوهش به شیوه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون باگروه کنترل اجراگردید. جامعه ی مورد مطالعه، تمامی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر مدارس شهرستان لردگان در سال تحصیلی۹۷-۹۶ را در برداشته و نمونه آماری شامل ۳۰ دانش آموز بود. همچنین برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری چند مرحلهای و تصادفی ساده استفاده شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل: پرسشنامه رفتارسازشی وایلند، پرسشنامه عزت نفسروزنبرگ و داستان های اجتماعی محقق ساخته می باشد. داده های عددی با استفاده ازتحلیل کواریانس چند متغیری تحلیلگردیده و نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تحلیل کوواریانس در متغیر عزت نفس (p<۰/۰۰۱) معنی دار بوده و تحلیل کواریانس در متغییر رفتار سازشی (p<۰/۰۰۱) نیز معنادار بوده است. همچنین تفاوت بین عملکرد دانش آموزان کم توانذهنی در دو گروه آزمایش و کنترل در تمام خرده مهارت های رفتار سازشی (اجتماعی بودن – ارتباط – جابه جایی وحرکتمسائل شغلی – خودرهبری – خودیاری در پوشیدن – خودیاری در خوردن – خودیاری عمومی) معنادار بوده است. بر اساسیافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که شرکت دانش آموزان جامعه هدف درجلسات آموزشی داستان های اجتماعی،میزان عزت نفس آنان را افزایش و مشکلات سازشی آنان را کاهش می دهد.

Keywords:

رفتار سازشی , عزت نفس , کم توان ذهنی , داستان اجتماعی , ایفای نقش