بررسی اثربخشی آموزش مهارت اجتماعی بر بهزیستی روان شناختی، افزایش خودکارآمدی، تاب آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان

امروزه متغیرهای تحصیلی و روانی از جمله خودکارآمدی، پیشرفت تحصیلی، بهزیستی روان شناختی و تاب اوری به عنوان یکشاخص مهم برای ارزیابی نظامهای آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتاجتماعی بر بهزیستی روان شناختی، افزایش خود کارآمدی، تاب آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان بود. روش تحقیقاز نظر هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا و گردآوری داده ها، نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون بوده است. جامعهآماری پژوهش حاضر کلیه دانش اموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران در منطقه ۱۵ بودند که این تعداد برابر ۱۳۸۷ دانشآموز است. برای حجم نمونه، ۳۰ نفر از دانش آموزان به گروه آزمایش و ۳۰ نفر به گروه کنترل گمارده شدند. ابتدا بر روی هردو گروه، پرسشنامه های تحقیق اجرا شد. سپس جلسات آموزش مهارت اجتماعی حسین خانزاده (۱۳۸۹) و کارتلج و میلبرن(۱۹۹۲) برای دانش اموزان گروه آزمایش اجرا شد. برای گردآوری داده ها، با توجه به ماهیت موضوع، از پرسشنامه خودکارآمدی دانش آموز جینک و مورگان (۱۹۹۹)، پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف (فرم کوتاه) و پرسشنامه تاب آوری کونور ودیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت اجتماعی بر بهزیستی روان شناختی، افزایش خود کارآمدی،تاب آوری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. به برنامه ریزان آموزش و پرورش پیشنهاد می گردد باتشکیل کارگاه های آموزشی مهارت های اجتماعی ویژه، نسبت به ارتقای دانش و تجربه مشاوران و مربیان پرورشی اقدام نموده تاآنان بتوانند در این زمینه دانش آموزان را یاری دهند.

Keywords:

آموزش مهارت اجتماعی , بهزیستی روان شناختی , خود کارآمدی , تاب آوری , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان