استانداردهای دوگانه اتحادیه اروپا در قبال جمهوری اسلامی ایران و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس (نگاهی بر پیمان ماستریخت با تکیه بر حقوق بشر و انرژی هسته ای)

مسئله اصلی مقاله کنونی، تشریح و تحلیل راهبردها و استانداردهای دوگانه سیاسی اتحادیه اروپا، درراستای سیاست خارجی و امنیتی مشترک و برمبنای معاهده ماستریخت است. چون اتحادیه اروپا از زمان‎های گذشته با منطقه خلیج‎فارس، دارای روابط راهبردی و استراتژیک بوده و درروابط اتحادیه اروپا با کشورهای مختلف واقع در منطقه خلیج‎فارس و به طور خاص جمهوری اسلامی ایران، به‎ویژه طی سالیان اخیر، این تناقض واستانداردهای دوگانه خود را بسیار واضح و آشکار نشان می‎دهد، این منطقه برای تحقیق و مقاله پیش‎رو انتخاب شده است. همچنین لازم به ذکر است که اتحادیه اروپا ادعای جایگاه ویژه ای برای رعایت حقوق بشر در عملکرد و ساختار خود قائل است و ظاهرا تلاش های آشکاری برای حفظ حقوق بشر (مطابق تعاریف خودشان) در مقررات نهادهای مختلف این اتحادیه دیده می شود. برای نمونه، این اتحادیه، شرط پیوستن کشورهای اروپایی به اتحادیه و بهره مندی آنها از امکانات آن را رعایت حقوق بشر تعیین کرده و حتی در تمامی معاهدات خود با سایر کشورها، شرطی را در مورد رعایت این حقوق می گنجاند. بر همین اساس، چون حقوق بشر و در ادامه انرژی هسته ای به عنوان دو اصل مهم در سیاست خارجی و امنیتی مشترک اتحادیه اروپا به خصوص در روابط با کشورهای منطقه خلیج‎فارس همواره مورد تاکید آن‎ها بوده و ازمسائل مهم و حساس در روابط سیاسی می‎باشد، این موضوع در مقاله حاضر، مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین این نکته مهم است که به نظر می‎رسد اتحادیه اروپا با سوءاستفاده ازحقوق‎بشر و انرژی هسته ای و اتخاذ سیاست های دوگانه، درصدد است منافع و اهداف خود در سیاست خارجی و امنیتی مشترک را در دنیا پیاده کند.

Keywords:

سیاست خارجی و امنیتی مشترک , اتحادیه اروپا , جمهوری اسلامی ایران , حقوق بشر , انرژی هست های , کشورهای عربی خلیج فارس