اعتبارسنجی نشانگر ها و ابعاد پایداری سازمانی در دانشکده های مدیریت دانشگاه های دولتی تهران

یک سازمان پایدار سازمانی است که تحت شرایط پرفشار به طور عالی، ماموریت خود را ایفا نموده و انجام وظیفه می­نماید. سازمان­ پایدار ظرفیت انطباق سریع با موقعیت­های تازه و غیرمنتظره را دارد. هدف پژوهش حاضر اعتبارسنجی نشانگر­ها و ابعاد پایداری سازمانی در دانشکده­های مدیریت دانشگاه­های دولتی تهران بود. پژوهش حاضر پیمایشی از نوع مقطعی و از لحاظ هدف یک پژوهش­ کاربردی است. جامعه پژوهش، کلیه اعضای هیئت علمی گروه­های آموزشی مختلف مدیریت از دانشکده­های مدیریت دانشگاه­های دولتی تهران و نمونه ۲۲۶ عضو هیئت علمی  مدیریت با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای دومرحله­ای و به صورت در دسترس و اجرا با ابزار استاندارد پایداری سازمانی و یک و سات­کلیف (۲۰۰۱)، برای نخستین بار در ایران، در سال ۱۳۹۴ بود. پرسشنامه پایداری سازمانی روایی و پایایی مطلوبی ارائه داد. با توجه به ماهیت مطالعه، روش­های تحلیل آماری، تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی و برازش الگو بود. یافته­ها نشان داد سازه پایداری سازمانی شامل ابعاد حساسیت داشتن به عملکرد، دغدغه ذهنی با شکست، تعهد به انعطاف­پذیری، تخصص­گرایی و احترام به خبرگان، و عدم تمایل به ساده­سازی تفاسیر است. نتایج بیانگر لزوم ایجاد فرهنگ امنیت، سیستمی با پاداش مشوق­انگیز، توجه به نیروی جایگزین، پذیرش پدیده تغییر، توجه به انعطاف­پذیری، تشویق خطرپذیری، تصمیم­گیری، بهبود و استمرار آموزش، و توجه به اثرات ایجاد یک سازمان پایدار است.  

Keywords:

پایداری سازمانی , سازمان پایدار , ابعاد پایداری سازمانی , دانشگاه پایدار , آموزش عالی