قدرت زبان در بیان واقعیت با نگرشی فلسفی مبتنی بر فرضیه ی نسبیت زبان

توجه به زبان همواره کانون مهمی در فلسفه و نسبتش با واقعیت بوده است . نظر به نقش و اهمیت مساله " واقعیت" در زبان و فلسفه به عنوان اصلی ترین موضوعات قابل تفکر و خرد ورزی ، دیدگاه زبان شناسان و بخصوص فلاسفه را به خود جلب نموده و بخصوص جایگاه واقعیت به عنوان یک مساله فلسفی و به دلیل نسبت زبان با واقعیت این موضوع بیشتر مطمح نظر بوده است.سوالی که در این جا بسیار مورد توجه و تامل است این که زبان چه مقدار می تواند حامل و محملی مطمئن برای بیان واقعیتها در عالم خارج و عینی است . در این مقاله نگارنده با طرح و بحث این موضوع با نگرش و نگاه فلسفی به این موضوع پرداخته است و با طرح مساله مهم " نسبیت زبان" است ،بخصوص در زبان غیر مادری، معتقد است زبان آنچنان که باید و شاید محمل کامل و مطمئنی برای انتقال و بیان واقعیت نیست و این هم به دلیل عدم تطابق و هم پوشانی مقولات زبان و مقولات جهانخارج ست.

Keywords:

زبان , واقعیت , نسبیت زبان , فلسفه زبان