مقایسه ساختارگرایانه روایت فردوسی از اسکندر با اسکندر نامه نظامی (با رویکرد به بخش روایی منظومه مرگ دارا)

یکی از موضوعات مشترک مطرح شده در شاهنامه ی فردوسی و اسکندرنامه نظامی ، شرحی تاریخی و داستانی از پادشاهی اسکندر و حوادث پیرامون آن است. یکی از این حوادث مشترک میان منظومه روایی شاهنامه فردوسی و اسکندر نامه نظامی ، بخش مربوط به تراژدی مرگ دارا است که به لحاظ دارا بودن برخی ویژگی ها در دو اثر نظیر: کمیت ابیات، موضوع، محتوا و فضای حاکم بر داستان، قابلیت مقایسه و سنجش را دارد. نگارنده در این پژوهش جنبه های صوری، معنوی (به ویژه در صور خیال)، لفظی (کاربرد آرایه های لفظی)، محتوا و جنبه های داستانی (نظیر زبان روایت، چگونگی شخصیت پردازی، توصیف و صحنه آرایی و گفت و گوها) را در هر کدام از روایت ها، از دیدگاه یک منظومه حماسی، در ترازوی نقد گذاشته است و در هر بخش به برتری ها و امتیازات هر یک اشاراتی داشته است. ضمنا به بررسی مباحثی چون ظرفیت های داستان پردازی در دو اثر و نوع عملکرد شخصیت های تاریخی و داستانی نیز پرداخته است.

Keywords:

منظومه حماسی , اسکندرنامه , شاهنامه , نقد محتوایی و معنوی , نقد صوری