اثر یک دوره تمرین مقاومتی با و بدون مصرف مکمل اسید اورسیک بر سطوح سرمی آدیپونگتین و انسولین مردان غیرفعال دارای اضافه وزن

زمینه و هدف:به نظر می رسد فعالیت بدنی و مصرف برخی مکمل ها بتواند از طریق افزایش تولید سطوح در گردش آدیپونکتین، بر بهبود هومئوستاز گلوکز و چربی های خون موثر باشد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با و بدون مصرف مکمل اسید اورسولیک بر سطح سرمی آدیپونکتین و انسولین مردان غیرفعال دارای اضافه وزن انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی بود که تعداد ۳۴ مرد غیرفعال دارای اضافه وزن (سن۱/۷±۲۳/۳۵ سال،وزن ۲/۱۵±۷۵/۶۴ کیلوگرم، نمایه توده بدن ۳/۶±۲۹/۲ کیلوگرم/مترمربع) داوطلبانه در آن شرکت کردند و به طور تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی + اسیداورسولیک (۱۲ نفر)، تمرین مقاومتی + دارونما(۱۲نفر)و اسیداورسولیک (۱۰ نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینات مقاومتی شامل چهار حرکت بالاتنه و چهار حرکت پایین تنه بود که با شدت۸۵ -۷۰ درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. آزمودنی ها با هر وعده غذایی ۱۵۰ میلی گرم اورسولیک اسید مصرف کردند. تحلیل آماری داده ها با کمک آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت (P<۰/۰۵(. یافته ها: آدیپونکتین به طور معنی داری در گروه های تمرین مقاومتی+اسید اورسولیک و تمرین مقاومتی+دارونما افزایش یافت (به ترتیب۴۴/۸ و۳۱/۰۸ nرصد). از طرفی، سطح سرمی انسولین به طور معنی داری در این دو گروه کاهش یافت (به ترتیب ۳۷/۵ و ۱۸/۶ درصد). تغییرات سرمی آدیپونکتین و انسولین بین گروه های تمرین مقاومتی+اسید اورسولیک با تمرین مقاومتی+دارونما، تمرین مقاومتی+اسید اورسولیک با اسید اورسولیک به تنهایی و همچنین بین گروه های تمرین مقاومتی+دارونما با اسید اورسولیک تفاوت معنی داری داشت. نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی همراه با مصرف مکمل اسید اورسولیک، به واسطه بهبود مقادیر آدیپونکتین و انسولین خطر احتمالی ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد و می توان از این پروتکل به عنوان روش غیردارویی موثر به منظور پیشگیری از این بیماری ها استفاده نمود.

Keywords:

تمرین ورزشی , مکمل های غذایی , آدیپونکتین , بی تحرکی , هومئوستاز گلوکز