بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی به روش گاتمن بر کاهش فرسودگی زناشویی زوجین

مقدمه: فرسودگی در زوجین یک روند تدریجی و به ندرت ناگهانی است که طی آن صمیمیت و عشق به تدریج رنگ باخته و به همراه آن خستگی عمومی عارض می گردد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی گروهی به روش گاتمن بر کاهش فرسودگی زناشویی زوجین انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری حاضر شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی کرج بود که در تابستان سال ۱۳۹۵ برای حل اختلافات زناشویی خود به این مراکز مراجعه کردند. از جامعه یاد شده، ۱۲ زوجی که در پرسشنامه فرسودگی زناشویی نمرات بیشتری نسبت به میانگین کسب کرده بودند، با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند. اطلاعات حاصله با استفاده از روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتیجه نشان داد که بین فرسودگی زناشویی دو گروه آزمایش و کنترل پس از مداخله درمانی تفاوت معناداری مشاهده شد. به این معنا که زوج درمانی به روش گاتمن باعث کاهش فرسودگی زناشویی در گروه آزمایش شد (۰۱/۰ < P). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که و زوج درمانی به روش گاتمن در کاهش فرسودگی زناشویی سودمند است و می توان از این روش مداخله برای حل مشکلات زناشویی زوج ها استفاده نمود.

Keywords:

Gottman Marital Therapy Method , Marital Burnout , Couples , زوج درمانی گروهی به روش گاتمن , فرسودگی زناشویی , زوجین