بررسی ارتباط افکار خودکشی با ویژگی های روانی – اجتماعی در بیماران افسرده

مقدمه: روزانه در جهان بیش از ۱۰۰۰ خودکشی و ۱۰ – ۲۰ برابر آن اقدام به خودکشی رخ می دهد. شناسایی عوامل خطر می تواند برای طراحی فعالیت های پیشگیرانه برای کاهش شیوع خودکشی مفید باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط افکار خودکشی با ویژگی ها ی روانی -اجتماعی در بیماران مبتلا به افسردگی بستری در مرکز آموزشی درمانی رازی تبریز انجام گرفت. روش : این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بود که در سال ۱۳۹۲ انجام شد. ۸۰ بیمار مبتلا به افسردگی که دارای افکار خودکشی بودند، به روش نمونه گیری در دسترس در مطالعه شرکت نمودند. پرسشنامه این مطالعه دارای دو قسمت ویژگی ها ی روانی -اجتماعی و مقیاس افکار خودکشی بک بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. یافته ها: به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که ارتباط معنی داری بین افکار خودکشی و ابعاد آن با جنس، شغل، تحصیلات، اقدام به خودکشی قبلی، روش خودکشی، وجود بیماری جسمی و مصرف داروهای غیرروان گردان وجود دارد (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: با توجه به این که افکار خودکشی به عنوان یکی از قوی ترین عوامل خطر برای خودکشی موفق می باشد و شناسایی گروه های در معرض خطر نقش مهمی را در پیشگیری از خودکشی دارند لذا با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود بیماران زن دارای تحصیلات پایین تر از دیپلم که داروهای روانگردان مصرف می نمایند به عنوان گروه در معرض خطر مورد توجه بیشتری قرار گیرند.

Keywords:

Suicidal ideation , Depression , Psychosocial characteristics , افکار خودکشی , افسردگی , ویژگی های روانی -اجتماعی