نقش مهارت های اجتماعی در اعتیاد به اینترنت دانشجویان علوم پزشکی با میانجیگری متغیر خودکارآمدی

مقدمه: با توجه به شیوع اعتیاد به اینترنت و پیامدهای منفی آن و نظر به اهمیت مهارت های اجتماعی وخودکارآمدی، مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش مهارت های اجتماعی در اعتیاد به اینترنت دانشجویان علوم پزشکی با میانجیگری متغیر خودکارآمدی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر پزشکی دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه آزاد تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بودند که از افراد داوطلب واجد شرایط ۱۲۰ نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه های مهارت های اجتماعی کرامتی(۱۳۸۶)، خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و اعتیاد به اینترنت یانگ (۱۹۹۹) بودند. برای تحلیل داده­ها از مدل­سازی ساختاری و الگوریتم حداقل مربعات جزئی (PLS) و نرم­افزار (SPSS) نسخه ۲۴ استفاده شد. یافته ها:  میانگین و انحراف معیار متغیرهای مهارت های اجتماعی۰۱۰/۸ ± ۳۳/۴۵، خودکارآمدی۴۸۷/۱۳ ± ۲۸/۵۹ و اعتیاد به اینترنت۸۶۷/۱۸ ± ۱۶/۸۲ بود. نتایج نشان داد که رابطه مستقیم و معناداری بین مهارت های اجتماعی با اعتیاد اینترنت (۴۹۲/۰- =r) و خودکارآمدی با اعتیاد به اینترنت(۴۶۳/۰- =r) وجود داشت(۰۱/۰>P). همچنین نتایج نشان داد که خودکارآمدی نقش میانجی در رابطه بین مهارت های اجتماعی با اعتیاد به اینترنت دانشجویان بازی می کند. نتیجه گیری:  با توجه به تاثیر مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی بر میزان اعتیاد به اینترنت دانشجویان علوم پزشکی، به نظر می رسد با تقویت مهارت های اجتماعی و روحیه خودکارآمدی می توان اعتیاد به اینترنت دانشجویان علوم پزشکی را کاهش داد.

Keywords:

Social skills , internet , self-efficacy , Medical Students. , مهارت های اجتماعی , اعتیاد به اینترنت , خودکارآمدی , دانشجویان علوم پزشکی .