بررسی مقایسه ای یادگیری حل مسئله و سخنرانی بر آگاهی و عملکرد دانشجویان پرستاری

مقدمه: آموزش با رویکردهای یادگیری فعال و دانشجو - محور در بهبود مهارت حل مساله موثر است. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش به شیوه مبتنی بر حل مسئله و سخنرانی بر آگاهی و عملکرد دانشجویان پرستاری اجرا شد. روش کار: این مطالعه ­ی نیمه تجربی دو گروهه با طراحی پیش و پس آزمون در سال ۱۳۹۴ بر روی ۶۴ دانشجوی نیم سال سوم رشته پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی قم که درس بررسی وضعیت سلامت را انتخاب نموده بودند، صورت گرفت. دانشجویان بصورت تصادفی به دو گروه (۳۲ نفره) تقسیم شدند. پس از آموزش به دو شیوه حل مسئله و سخنرانی، میزان آگاهی و عملکرد در هر دو گروه، به­ترتیب با استفاده از پرسشنامه و چک لیست دو ماه پس از آموزش اندازه­ گیری شد. داده­ ها با استفاده از آزمون میانگین، انحراف معیار، فیشر، تی مستقل و زوجی  تجزیه و تحلیل با سطح معنی داری (۰/۰۵=p) انجام شد. یافته ها: آموزش سبب افزایش معناداری در میانگین نمرات آگاهی  (۹۲/۱±۶۶/۹) و عملکرد (۴۱/۱±۱۶/۴) در گروه یادگیری بر اساس حل مسئله نسبت به گروه سخنرانی با میانگین (۹/۱ ± ۲۸/۶) برای آگاهی و (۷۱/۱ ± ۸۱/۲) برای عملکرد شد.  تفاوت معنی­ داری بین گروه سخنرانی و حل مسئله قبل از مداخله به لحاظ میزان آگاهی وجود نداشت (۵۷۴/۰ p=).  نتیجه گیری: اگرچه هر دو شیوه­ ی آموزشی موثر بودند اما روش حل مسئله در ارتقاء آگاهی و عملکرد، موثرتر از روش سخنرانی نشان داده شد؛ از آن­جایی که، مدرس در این روش روند بحث را مدیریت کرده، بازخورد مثبت می­دهد و در نهایت خلاصه سازی می­ کند، به نظر موثرتر است  

Keywords:

Problem-Based Learning (PBL) , Lecture , Nursing students , یادگیری مسئله محور , سخنرانی , دانشجوی پرستاری