تاثیر اجرای برنامه آموزشی بر ارتقای سلامت بیماران وسواس جبری: بر پایه الگوی پندر

مقدمه: بیماری وسواسی- اجباری یک بیماری مزمن با شیوع ۲% الی ۳% در جوامع عمومی و طبق برآوردها ۴۰% در جامعه ایرانی است. امروزه تحقیقات نشان داده اند که علت بسیاری از بیماری های مزمن سبک زندگی و رفتارهای انسانی است و انجام رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت یکی از بهترین راه هایی است که مردم توسط آن می توانند سلامتی خود را حفظ و کنترل کنند. هدف این پژوهش تاثیر آموزه های تئوری ارتقای سلامت پندر بر کیفیت شیوه زندگی مبتلایان به اختلال وسواسی- اجباری و علایم بیماری می باشد. روش: این مطالعه نیمه تجربی از نوع یک گروهی قبل و بعد از مداخله بود که برروی ۸ نفر از بیماران وسواس اجباری که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند، در دو جلسه ۶۰ دقیقه ای به فاصله یک هفته در دو گروه چهار نفری با پیگیری سه ماه در بیمارستان گنجویان شهر دزفول انجام شد. ابزار این مطالعه پرسشنامه استاندارد ارتقای سلامت (Health Promoting Lifestyle Profile) بود. اطلاعات بعد از جمع آوری توسط آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، جدول) و آمار استنباطی (آزمون ویلکاکسون) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات سبک زندگی ارتقای سلامت (۲۱±۳۷/۱۱۱) قبل از مداخله و (۱۴±۵۷/۱۳۹) بعد از مداخله بود که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (۰۱۲/۰=p). نتیجه گیری: پرستاران می توانند با ارتقای رفتارهای سلامتی پیامدهای بهداشتی مثبت نظیر سلامت مطلوب، انجام شخصی کارها و زندگی مفید و هدفدار، کنترل تنش، استراحت کافی، ارتباط مثبت با دیگران، افزایش خودکارآمدی و کنترل شرایط محیطی و ایجاد حس مسوولیت پذیری علاوه بر کاهش اضطراب، سبک و کیفیت زندگی بیماران را نیز بهبود دهند.

Keywords:

health education , obsessive-compulsive disorder , Pender's model , آموزش سلامت , اختلال وسواس- اجباری , مدل پندر