نقش واسطه ای ترس از ارزیابی منفی در رابطه بین ابعاد دلبستگی با سازگاری اجتماعی و تحصیلی در دانشجویان با آسیب بینایی

مقدمه: نظر به تاثیر بینایی بر فعالیت های عاطفی، ارتباطی و تحصیلی و پیشگیری از اثرات منفی ناشی از این آسیب، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای ترس از ارزیابی منفی در رابطه بین ابعاد دلبستگی با سازگاری اجتماعی و تحصیلی در دانشجویان با آسیب بینایی صورت پذیرفت. روش کار: جامعه آماری این مطالعه توصیفی-همبستگی شامل دانشجویان با آسیب بینایی مقاطع کارشناسی و تحصیلات تکمیلی تمام دانشگاه های ایران در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بود. تعداد ۲۱۱ نفر به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند و به مقیاس ابعاد دلبستگی کولینز، مقیاس کوتاه ترس از ارزیابی منفی لری و خرده ­مقیاس های سازگاری اجتماعی و تحصیلی پرسشنامه سازگاری دانشجویان با دانشگاه بیکر و سیریک پاسخ دادند. تحلیل داده ها با روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارAMOS۲۲  انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادند که مدل مفروض با داده های تجربی برازش دارد و اثرات مستقیم اضطراب دلبستگی و ترس از ارزیابی منفی بر سازگاری اجتماعی (۰۵/۰p <) و تحصیلی معنی دار بود (۰۱/۰p <). علاوه براین، اجتناب دلبستگی به واسطه ترس از ارزیابی منفی بر سازگاری اجتماعی (۰۱/۰p <) و تحصیلی (۰۵/۰p <) تاثیر معنی دار داشت. همچنین اثر اضطراب دلبستگی بر ترس از ارزیابی منفی در سازگاری اجتماعی (۰۵/۰>p ) و تحصیلی (۰۱/۰>p ) تایید شد. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش، ابعاد دلبستگی و ترس از ارزیابی منفی می توانند سازگاری اجتماعی و تحصیلی دانشجویان با آسیب بینایی را پیش بینی کنند. بنابراین، توجه به دلبستگی ایمن، سازگاری و پیشگیری از ترس از ارزیابی منفی در این دانشجویان الزامی است.

Keywords:

آسیب بینایی , ترس , سازگاری , دلبستگی