مقایسه عملکردی کنترل کننده های فازی و هوشمند بر مبنای یادگیری عاطفی مغز در فاز فرود هواپیما

فاز فرود، همواره یکی از پرخطرترین مراحل پروازی برای هواپیماهای تجاری بوده است؛ اغتشاش باد در ارتفاع پایین، یکی از عوامل تاثیر گذار بر فرود امن در این مرحله می باشد. طراحی یک سیستم فرودخودکار با عملکرد مطلوب در حذف اغتشاشات و توانایی بالا در ردیابی مسیر مرجع، می تواند خطرات احتمالی را کاهش داده و این مرحله ی پروازی را تسهیل بخشد. در این تحقیق، کنترل کننده ی هوشمند بر مبنای یادگیری عاطفی مغز ( BELBIC ) برای معادلات طولی هواپیما در فاز سرش و پاشنه نشینی فرود طراحی شده است و عملکرد آن با کنترل کننده های فازی و PID در حضور اغتشاشات مقایسه می شود. کنترل کننده ی هوشمند به کار گرفته شده در این تحقیق، برگرفته از ساختار عاطفی مغز انسان می باشد که توانایی تطبیق بلادرنگ سیستم را به کمک سیگنال های عاطفی، میسر می سازد.نتایج شبیه سازی و مقایسه انجام شده بر روی پاسخ سیستم و سیگنال کنترلی، حاکی از آن هستند که کنترل کننده نوین کار گرفته شده، علیرغم سادگی در محاسبات نسبت به کنترل کننده هوشمند فازی، برای مسئله ی ردیابی و حذف اغتشاش بسیار موفق تر بوده است

Keywords:

یادگیری تقویتی , یادگیری عاطفی , کنترل کننده هوشمند , فرود خودکار